Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kaliszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2020r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Michał Włodarek

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Dulas

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2020r. w K.

sprawy z powództwa A. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą I. (...) A. P. z/s we W. (NIP (...))

przeciwko pozwanemu (...) S.A. V. (...) z/s w W. (KRS (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z/s w W. na rzecz powoda A. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą I. (...) A. P. z/s we W. kwotę 1.747,12zł (jeden tysiąc siedemset czterdzieści siedem złotych 12/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 28 września 2018r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z/s w W. na rzecz powoda A. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą I. (...) A. P. z/s we W. kwotę 118,51zł (sto osiemnaście złotych 51/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 861/20

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2019r. powód A. P. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą I. (...) A. P. z/s we W. skierował do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu żądanie zasądzenia od pozwanego (...) S.A. V. (...) z/s w W. kwoty 3.432,22zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 28 września 2018r. do dnia zapłaty, a ponadto żądanie zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 1 sierpnia 2018r. uległ uszkodzeniu pojazd m – ki D. należący do C. W. (1), a przyznana poszkodowanemu przez pozwany zakład ubezpieczeń w wyniku przeprowadzonego postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej Ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów kwota z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 2.889,98zł nie rekompensuje rzeczywiście poniesionych wydatków.

Wierzytelność z tytułu zwrotu wydatków na najem pojazdu zastępczego była przedmiotem cesji.

Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2020r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt IV GNc 3611/19 stwierdził swą niewłaściwość i przekazał do rozpoznania tut. Sądowi.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. V. (...) z/s w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tego pisma procesowego pozwany podniósł, iż zanegował w części roszczenie powoda, co do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w zakresie ustalenia wysokości stawki dobowej czynszu najmu pojazdów odpowiadających co do jakości samochodowi uszkodzonemu w wyniku zdarzenia drogowego.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powód A. P. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą I. (...) A. P. z/s we W..

Przedmiotem działalności tego przedsiębiorstwa jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek.

C. W. (1) był właścicielem samochodu osobowego m – ki D. (...) o nr rej. (...).

W dniu 1 sierpnia 2018r. doszło do zdarzenia drogowego na skutek którego doszło do

uszkodzenia mechanicznego w/w samochodu powodującego powstanie szkody całkowitej.

( wydruk (...) k. 13, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 51, zeznania świadka C. W. (2) k. 68-68v 00:03:36-00:17:01, okoliczność bezsporna)

W związku ze zdarzeniem i uszkodzeniem pojazdu C. W. (1) zawarł w dniu 2 sierpnia 2018r. z powodem A. P. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą IMPAS A. P. z/s we W. umowę najmu pojazdu zastępczego m – ki R. (...) o nr rej. (...).

W dacie powstania szkody C. W. (1), poza opisanym wyżej pojazdem, nie posiadał w swoim gospodarstwie innych samochodów, z których mógłby korzystać w ramach bieżących potrzeb.

Koszt dzienny najmu ustalono na kwotę 160zł netto. Na wskazaną wartość składały się wysokość stawki dobowej 100zł netto za dobę oraz dodatkowe koszty z tytułu braku limitu kilometrów – 30zł netto za dobę i z tytułu braku udziału własnego – 30zł netto za dobę, Ponadto koszt ten został powiększony o wartość podstawienia pojazdu zastępczego do klienta – 250zł netto i wartość odbioru pojazdu zastępczego od klienta – 250zł netto.

C. W. (1) korzystał z pojazdu zastępczego przez okres 29 dni, od dnia 2 sierpnia 2018r. do dnia 30 sierpnia 2018r.

Koszt najmu pojazdu zastępczego i dodatkowych obciążeń został określony przez wynajmującego na łączną kwotę 5.140zł netto, tj. kwotę 6.322,20zł brutto.

( oświadczenie dl towarzystwa ubezpieczeniowego k. 18, umowa najmu pojazdu zastępczego k. 19, faktura k. 20, protokół zdawczo-odbiorczy k. 22-23, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 51, zeznania świadka C. W. (2) k. 68-68v 00:03:36-00:17:01)

Sprawca szkody posiadał zawartą z pozwanym (...) S.A. V. (...) z/s w W. umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów.

Powód dokonał zgłoszenia u pozwanego zaistnienia szkody w pojeździe w celu przeprowadzenia postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Postępowanie szkodowe zostało zarejestrowane pod numerem (...).

W związku ze zgłoszeniem pozwany przeprowadził i zakończył postępowanie szkodowe.

W miesiącu sierpniu 2018r. średnia cena wynajmu pojazdów standardu odpowiadającego klasy samochodu D. (...) wynosiła 130zł netto (segment małych pojazdów C, rodzaj nadwozia – kombi, minivan).

Koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 2 sierpnia 2018r. do dnia 30 sierpnia 2018r. (29 dni) wynosił 3.770zł netto, a przy uwzględnieniu podatku Vat 4.637,10zł.

Decyzją z dnia 27 września 2018r. nr (...) pozwany (...) S.A. V. (...) z/s w W. przyznał powodowi A. P. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą I. (...) A. P. z/s we W. odszkodowanie z tytułu zwrotu poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 2.889,98zł, tj. kwotę 3.031,95zł brutto pomniejszoną o 141,97zł z tytułu kosztów zaoszczędzonych. Za uzasadniony i pozostający ze szkodą czas najmu pozwany oznaczył na 29 dni, przy ustaleniu stawki dobowej czynszu najmu na kwotę 85zł netto.

Wierzytelność z tytułu roszczenia pieniężnego zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej Ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów była przedmiotem umowy cesji pomiędzy C. W. (1) a powodem A. P. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą I. (...) A. P. z/s we W..

( upoważnienie k. 24, umowa cesji k. 25, wezwanie k. 26, decyzja k. 27-28, wydruki ofert najmu pojazdów zastępczych k. 29-33, dokumenty akt szkodowych – płyta Cd k. 51)

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zgromadzone w postępowaniu albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2019.2214 – j.t. ze zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, natomiast na podstawie art. 36 ust. 1 zd. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Cytowany przepis jest wyrazem tendencji ustawodawcy, aby umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stwarzała możliwie szeroki zakres ochrony ubezpieczeniowej zarówno ubezpieczonemu sprawcy szkody przed konsekwencjami osobistego ponoszenia odpowiedzialności cywilnej, jak i poszkodowanemu, przez zapewnienie mu pełnej kompensaty ze strony ubezpieczyciela szkody wyrządzonej przez ponoszącego odpowiedzialność cywilną sprawcę. W konsekwencji odpowiedzialność ubezpieczyciela determinowana jest odpowiedzialnością sprawcy wypadku – por. wyrok s. apel. w P. (...) z dnia 4 lutego 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1093/14, opubl. L. (...) nr (...), wyrok s. apel. w G. (...) z dnia 4 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt V ACa 673/14, opubl. L. (...) nr (...).

Świadczenie pieniężne, które wypłaca ubezpieczyciel w ramach odpowiedzialności przewidzianej przez cyt. powyżej przepisy, jest ustalane według reguł rządzących cywilnym prawem odszkodowawczym, a więc o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od ubezpieczyciela decydują przepisy kodeksu cywilnego, zwłaszcza art. 361 – 363 kc, z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne – por. wyrok s.apel. w Ł. (...)z dnia 24 lipca 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 134/14, opubl. L. (...) nr (...)

Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego – por. uchwała SN z dnia 17 listopada 2011r. w sprawie o sygn. akt III CZP 5/11, opubl. L., uchwała SN z dnia 22 listopada 2013r. w sprawie o sygn. akt III CZP 76/13, opubl. L..

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela w tym zakresie również pogląd prawny zaprezentowany przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 80/11, opubl. O. (...) (...) oraz w postanowieniu z dnia 20 czerwca 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 85/11, opubl. O. (...) (...)

Szkoda majątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 kc – por. wyrok s.apel. w L. (...) z dnia 20 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 968/14, opubl. L. (...) nr (...), wyrok s.apel. w B. (...) z dnia 8 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 959/14, opubl. L. (...) nr (...), wyrok s.apel. w W. (...) z dnia 4 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 68/14, opubl. L. (...) nr (...), wyrok s.apel. wŁ. (...) z dnia 28 października 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 824/14, opubl. L. (...) nr (...), wyrok s.apel. w L. (...) z dnia 13 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 785/13, opubl. L. (...) nr (...).

Możliwość korzystania z samochodu zastępczego o standardzie zbliżonym do uszkodzonego mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia normalnych następstw działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Charakter odpowiedzialności ubezpieczyciela uzasadnia bowiem przyjęcie, że obok bezpośrednich skutków zdarzenia, w ramach normalnego związku przyczynowego, mogą znajdować się pośrednie działania odpowiedzialnego, powodujące uszczerbek majątkowy związany ze zdarzeniem powodującym szkodę (stratę), która także powinna być wyrównana.

Szkodą jest niemożność korzystania z uszkodzonego pojazdu przez czas trwania naprawy (por. wyroki SN z dnia 26 listopada 2002r., V CKN 1397/00, L., z dnia 2 lipca 2004r., II CK 412/03, L., z dnia 8 września 2004r., IV CK 672/03, L., z dnia 5 listopada 2004r., II CK 494/03, B. (...), Nr 3, poz. 11, uchw. SN(7) z dnia 17 listopada 2011r., III CZP 5/11, L.).

Postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia z tym, że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania. Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji gdyby mu szkodę nie wyrządzono. Poszkodowany mógłby zatem żądać tylko zwrotu wydatków poniesionych za korzystanie z pojazdu zastępczego pomniejszonych o sumę jaką wydatkowałby na koszty eksploatacji własnego pojazdu.

Poniesione wydatki powinny być niezbędne w danych okolicznościach i odzwierciedlać używanie pojazdu w takim samym zakresie, w jakim korzystałby z niego, gdyby szkoda nie powstała. Niezasadne byłoby jednak wynajęcie samochodu zastępczego tylko dla zasady, bez zamiaru jego wykorzystywania, np. gdy poszkodowany posiada więcej pojazdów mechanicznych, którymi może zaspokajać swe usprawiedliwione potrzeby, lub też nie jest w stanie kierować samochodem, gdyż doznał poważnych obrażeń w wypadku, w którym uszkodzeniu uległ jego pojazd. Zasadność i wysokość wydatków podlega udowodnieniu przez poszkodowanego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 1 sierpnia 2018r. uległ uszkodzeniu pojazd C. W. (1).

Faktyczny czas uzasadniający potrzebę korzystania przez poszkodowanego z najmu pojazdu zastępczego wynosił 29 dni, co nie było sporne pomiędzy stronami, a średnia cena wynajmu pojazdów należących do segmentu uszkodzonego samochodu wynosiła 130zł netto dziennie, co wynikało z oferty ubezpieczyciela. Zatem koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 2 sierpnia 2018r. do dnia 30 sierpnia 2018r. wynosił 3.770zł netto (130zł x 29), tj. 4.637,10zł brutto, co przy uwzględnieniu wysokości wypłaty w postępowaniu likwidacyjnym w kwocie 2.889,98zł stanowi kwotę 1.747,12zł – por. uchwała SN z dnia 25 sierpnia 2017r. III CZP 20/17, opubl. L., uchwała z dnia 14 września 2006r. w sprawie o sygn. akt III CZP 65/06, opubl. L..

Stosownie do treści uchwały w sprawie III CZP 20/17 wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Należy stwierdzić, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów - skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za „celowe i ekonomicznie uzasadnione”, co nie zostało wykazane przez stronę powodową w warunkach przedmiotowej sprawy.

Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 232 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc).

Dobór dowodów należy do strony, to ona powinna wskazywać wyłącznie takie, które są dopuszczalne i wiarygodne. Rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia spraw.

Przepis prawa materialnego – art. 6 kc określa na czyje ryzyko idzie nieudowodnienie określonego faktu. Z kolei art. 232 kpc stanowi procesowe narzędzie za pomocą, którego strony mogą osiągnąć skutek w postaci udowodnienia dla nich korzystnych faktów istotnych z punktu widzenia dochodzonego roszczenia w znaczeniu materialnoprawnym. Art. 6 kc zawiera normę decyzyjną, pozwalającą ocenić wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Obowiązkiem powoda było przytoczenie okoliczności faktycznych, z których wywodzi roszczenie (art. 187 § 1 pkt 2 kpc) i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność jego twierdzeń o faktach (art. 232 kpc i art. 6 kc), czemu powód nie sprostał. Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc, art. 3 kpc, art. 6 kc). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s.apel w B. z dnia 28sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 286/14, opubl. L. (...) nr (...)).

Powód w szczególności nie udowodnił, że stosowana przez niego stawka najmu była stawką rynkową, a nadto celową i ekonomicznie uzasadnioną. Odnosi się to ponadto do kosztów dodatkowych najmu w postaci opłaty za „bez limitu kilometrów” i „bez udziału własnego” oraz z tytułu „podstawienia i odbioru pojazdu”, które stanowią element wzorca umownego, który zastosowano, a który to nie wynikał z indywidualnych potrzeb i oczekiwań najemcy.

Co więcej powód nawet nie podjął próby takiego dowodzenia, ograniczając się w tym zakresie do przedstawienia umowy najmu pojazdu zastępczego zawartej z poszkodowanym oraz faktury wystawionej poszkodowanemu, a obejmującej czynsz najmu oraz dodatkowe opłaty związane z tą usługą. Żaden z tych dokumentów nie stanowi jednak dowodu na wysokość poniesionej szkody. Wykazanie wysokości szkody możliwe było za pomocą dowodu z opinii biegłego, który uwzględniając posiadaną wiedzę specjalistyczną mógłby dokonać analizy lokalnego rynku wynajmu pojazdów zastępczych i stawek stosowanych w takim najmie. Dowodu takiego jednak powód reprezentowany w postępowaniu przez profesjonalnego pełnomocnika nie zaoferował.

Za oczywistą należało przy tym uznać okoliczność, że pozwany informując o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego taką możliwość nie tylko faktycznie przewiduje, ale i jest w stanie ją zrealizować za wskazaną przez siebie stawkę, w niniejszej sprawie uwzględniając rodzaj uszkodzonego pojazdu w maksymalnej wysokości 130zł netto za dobę.

Za okoliczność bezsporną w sprawie uznać należy że pozwany ubezpieczyciel w rozmowie telefonicznej stanowiącej przyjęcie zgłoszenia szkody poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. Podczas tej rozmowy poszkodowany oświadczył, że zawarł już taką umowę i oczekuje na dostarczenie samochodu. Przedstawiciel ubezpieczyciela poinformował go wówczas jedynie o weryfikacji kosztów najmu pojazdu tej klasy co uszkodzony do kwoty 130zł netto za dzień najmu oraz wskazał, że umowę taką zawarł z innym podmiotem niż ubezpieczyciel i że nadal istnieje możliwość zorganizowania przez ubezpieczyciela pojazdu zastępczego oraz ponownie wskazano warunki uznania za uzasadnione kosztów najmu takiego pojazdu poza ofertą ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel zaznaczył przy tym, że gdyby poszkodowany był zainteresowany tego typu pomocą to powinien się skontaktować z ubezpieczycielem. Pozwany wprawdzie nie wskazał poszkodowanemu szczegółowych warunków najmu pojazdu zastępczego, jednakże uzasadnione było to stanowiskiem samego poszkodowanego, który oświadczył, iż zawarł już umowę najmu pojazdu zastępczego. Wskazać należy, że poszkodowany powinien, odpowiadając na propozycję ubezpieczyciela, zwrócić się do niego w celu ustalenia, czy oferta spełnia jego oczekiwania, zarówno w klasie samochodu jak i w zakresie okresu wynajmu pojazdu zastępczego. Dopiero w przypadku nie zaakceptowania przez poszkodowanego warunków najmu zaproponowanych przez ubezpieczyciela, poszkodowany może być zmuszony do poszukania innej np. droższej oferty. Poszkodowany w niniejszej sprawie nie podjął nawet próby takiego kontaktu. Brak jest również dowodu na przyjęcie twierdzenia, że niemożliwe było skorzystanie przez poszkodowanego z propozycji najmu przedstawionej mu przez pozwanego.

Nie ulega wątpliwości, że oferta powoda była o 30zł netto wyższa za każdą rozpoczętą dobę najmu niż oferta pozwanego. Dysproporcja ta nie znajduje żadnego usprawiedliwienia w treści przepisów o odpowiedzialności cywilnej. Wręcz przeciwnie na poszkodowanym ciąży obowiązek minimalizacji szkody. Wybór istotnie wyższej oferty powoda stanowi zatem naruszenie przepisu art. 354 § 2 kc. Poszkodowany nie ma wprawdzie obowiązku poszukiwać najtańszej oferty na rynku, ale oferta restytucji złożona przez pozwanego została przedstawiona poszkodowanemu w sposób bezpośredni, konkretny i stanowczy. Skoro poszkodowany miał możliwość i złożono mu propozycję skorzystania z tańszych usług najmu i z niej nie skorzystał to nie może kosztami swych decyzji o charakterze nieekonomicznym i zwiększającym rozmiar szkody obciążać pozwanego.

Niezasadne i bezpodstawne było natomiast zachowanie pozwanego, przy uwzględnieniu, że w pojeździe poszkodowanego doszło do szkody całkowitej, pomniejszenie należnego świadczenia odszkodowawczego o kwotę 141, 97zł brutto z tytułu kosztów zaoszczędzonych.

Dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne.

Opóźnienie świadczenia odszkodowawczego następuje, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia niezwłocznie po wezwaniu go przez wierzyciela i od tej chwili należą się wierzycielowi odsetki. W razie wyrządzenia szkody odsetki należą się poszkodowanemu już od chwili zgłoszenia roszczenia o zapłatę odszkodowania, w tej bowiem chwili staje się, zgodnie z art. 455 kc, wymagalny obowiązek spełnienia świadczenia odszkodowawczego.

Wymagalne roszczenie o odszkodowanie powoduje stan opóźnienia po jego sprecyzowaniu co do wysokości i wezwaniu dłużnika do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 - 2 ⁴ kc, przy uwzględnieniu art. 817 kc i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) (Dz. U. 2019.2214 – j.t. ze zm.).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w z art. 100 kpc oraz na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2018.265 – j.t.) oraz w oparciu o treść art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2020.755 – j.t. ze zm.) i art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 2019.1000 – j.t. ze zm.).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.